โค้งแคบมรณะ

ความสูงชันของภูเขาราวกับว่าที่นี่คือหลังคาประเทศ หากพวกเราเป็นคนกำลังเดินขึ้นตึกสูง 80 ชั้น ตอนนี้เราเพิ่งถึงชั้นที่ 20 เองมั้ง ผมนั่งซ้อนท้ายครูนุบ้าง ขี่เองบ้าง มือถือกล้องถ่ายอยู่ด้านหลัง ส่วนครูจา และครูหนึ่งขี่อยู่ข้างหน้าบ้าง ตามหลังบ้าง ไม่มีใครเป็นผู้นำ รถยนต์ของทีมข่าว มีพี่นิค พี่เปิ้ล และพี่จ้อน คอยขับประกบตามถ่ายทั้งมุมสูง และ มุมล่าง อุปสรรคของเราคือฝนตกหนัก มีเพียงกล้องโกโปรกันน้ำในมือผมที่เป็นประโยชน์ได้บ้าง

การเดินทางบนเขาในช่วงฝนตกหนักไม่ใช่เรื่องง่าย ครูนุที่ผมซ้อนท้ายมาด้วยบอกว่า ถ้าจะลื่นแบบนี้ ยอมให้เป็นโคลนดีกว่า อย่างน้อยรถเราไม่ไถลลื่นออกนอกเส้นทางเหมือนกับดินแข็งมาเจอฝน

พี่เปิ้ล และพี่จ้อน กำลังช่วยกันเก็บภาพประกอบสารคดี

เวลานี้เราเดินทางยังไม่ถึงไหนกันเลย เพราะฝนตกหนัก จักรยานยนต์ครูจาล้ม มือแตกเลือดไหล นี่แหละอุบัติเหตุเกิดได้ทุกเมื่อในเส้นทางเขาลื่น ครูจายิ้มและหัวเราะทั้งที่มือตัวเองบาดเจ็บ แกบอกกับผมว่าชินแล้ว แต่สำหรับทีมข่าวมองว่ามันไม่ใช่สถานการณ์ปกติ ไหนจะต้องผ่านเขาอีกกนับสิบลูก หลังฝนตกหนัก อย่าว่าแต่พวกเราเดินทางลำบาก ชาวบ้านพื้นถิ่นที่ว่าช่ำชอง ยังต้องดับเครื่องจูงกันเลยทีเดียว

จักรยานยนต์ยังขนาดนั้น แล้วรถทีมข่าวจะขนาดไหน? โดยเฉพาะถนนแคบตรงโค้งหักศอกตามไหล่เขาชัน ถ้าลื่นไถลตกลงไป นั่นหมายถึงรถข่าวและพี่นิคคนขับจะไปอยู่ในหุบเหวทันที ไม่น่าเชื่อเราผ่านโค้งแคบเส้นทางถูกน้ำกัดเสาะมาได้ กระทั่งเราตัดสินใจใส่โซ่ล้อหลังด้านซ้าย ให้สามารถเกาะถนนลื่นไม่ไถลงลงเหว

รถข่าววิ่งต่อไปได้ จักรยานยต์อีก 3 คันก็เช่นกัน แต่เส้นทางเบื้องหน้าต่อจากนี้ไป เราต้องข้ามร่องห้วย และแม่น้ำใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่า ฝนตกหนักที่เพิ่งผ่านไปจะทำให้น้ำป่าไหลทะลักรึเปล่า? ถ้าข้ามไม่ได้ ทุกคนอาจตัดสินใจเดินทางกลับลงข้างล่าง หรือไม่คงพักค้างแรมในหมู่บ้านทางผ่าน. แล้วค่อยเดินทางวันต่อไป