ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

โค้งแคบมรณะ

ความสูงชันของภูเขาราวกับว่าที่นี่คือหลังคาประเทศ  หากพวกเราเป็นคนกำลังเดินขึ้นตึกสูง 80 ชั้น ตอนนี้เราเพิ่งถึงชั้นที่ 20 เองมั้ง ผมนั่งซ้อนท้ายครูนุบ้าง ขี่เองบ้าง มือถือกล้องถ่ายอยู่ด้านหลัง ส่วนครูจา และครูหนึ่งขี่อยู่ข้างหน้าบ้าง ตามหลังบ้าง ไม่มีใครเป็นผู้นำ รถยนต์ของทีมข่าว มีพี่นิค พี่เปิ้ล และพี่จ้อน คอยขับประกบตามถ่ายทั้งมุมสูง และ มุมล่าง อุปสรรคของเราคือฝนตกหนัก มีเพียงกล้องโกโปรกันน้ำในมือผมที่เป็นประโยชน์ได้บ้าง  

การเดินทางบนเขาในช่วงฝนตกหนักไม่ใช่เรื่องง่าย ครูนุที่ผมซ้อนท้ายมาด้วยบอกว่า ถ้าจะลื่นแบบนี้ ยอมให้เป็นโคลนดีกว่า อย่างน้อยรถเราไม่ไถลลื่นออกนอกเส้นทางเหมือนกับดินแข็งมาเจอฝน



พี่เปิ้ล และพี่จ้อน กำลังช่วยกันเก็บภาพประกอบสารคดี


เวลานี้เราเดินทางยังไม่ถึงไหนกันเลย เพราะฝนตกหนัก จักรยานยนต์ครูจาล้ม มือแตกเลือดไหล นี่แหละอุบัติเหตุเกิดได้ทุกเมื่อในเส้นทางเขาลื่น  ครูจายิ้มและหัวเราะทั้งที่มือตัวเองบาดเจ็บ แกบอกกับผมว่าชินแล้ว แต่สำหรับทีมข่าวมองว่ามันไม่ใช่สถานการณ์ปกติ ไหนจะต้องผ่านเขาอีกกนับสิบลูก หลังฝนตกหนัก อย่าว่าแต่พวกเราเดินทางลำบาก ชาวบ้านพื้นถิ่นที่ว่าช่ำชอง ยังต้องดับเครื่องจูงกันเลยทีเดียว

จักรยานยนต์ยังขนาดนั้น แล้วรถทีมข่าวจะขนาดไหน? โดยเฉพาะถนนแคบตรงโค้งหักศอกตามไหล่เขาชัน ถ้าลื่นไถลตกลงไป นั่นหมายถึงรถข่าวและพี่นิคคนขับจะไปอยู่ในหุบเหวทันที ไม่น่าเชื่อเราผ่านโค้งแคบเส้นทางถูกน้ำกัดเสาะมาได้ กระทั่งเราตัดสินใจใส่โซ่ล้อหลังด้านซ้าย ให้สามารถเกาะถนนลื่นไม่ไถลงลงเหว  

รถข่าววิ่งต่อไปได้ จักรยานยต์อีก 3 คันก็เช่นกัน แต่เส้นทางเบื้องหน้าต่อจากนี้ไป เราต้องข้ามร่องห้วย และแม่น้ำใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่า ฝนตกหนักที่เพิ่งผ่านไปจะทำให้น้ำป่าไหลทะลักรึเปล่า? ถ้าข้ามไม่ได้ ทุกคนอาจตัดสินใจเดินทางกลับลงข้างล่าง หรือไม่คงพักค้างแรมในหมู่บ้านทางผ่าน. แล้วค่อยเดินทางวันต่อไป 


ชาวบ้านบอมะ ต.แม่วะหลวง อ.ท่าสองยาง จ.ตาก


ชาวบ้านบอมะ ต.แม่วะหลวง อ.ท่าสองยาง จ.ตาก
โค้งแคบผ่านเหวชัน





ครูจานำทางพาทีมงานผ่านร่องห้วยแรก


ภาพถ่าย-อนุชิต อภิชัย
ภาพมุมสูง-วีระเดช-หมื่นศรี
ภาพวีดีโอ-จักริน สุอังควาทิน
เล่าเรื่อง-ชนะชัย แก้วผาง






ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คนเรามันต้องบ้ากันบ้าง...

"ไอ้บ้า"      ใครๆ ก็เรียกผมแบบนั้นมาตั้งแต่เด็ก  ทั้งที่ผมแทบไม่รู้เลยว่าทำไมเขาหาว่าผมบ้า  เพียงแค่เด็กคนหนึ่งมีความคิดไม่เหมือนคนอื่น จนถูกเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวในหมู่บ้านมองว่า "บักขวางโลก"   บางทีเขาไม่ให้ผมเข้ากลุ่มด้วยก็หลายหน  จะเรียกว่า "บักขี้ดื้อ"  คงไม่แปลก    ผมชื่อ หิน - ชนะชัย  แก้วผาง  ปัจจุบันทำงานเป็นผู้ประกาศข่าวภาคสนามของบริษัทมีเดียสตูดิโอจำกัด (บริษัทลูกของสถานีโทรทัศน์ช่อง 7  สี  )   ผลิตรายการข่าวเช้านี้ที่หมอชิต และรายการประเด็นเด็ด 7 สี   กว่า 8 ปีแล้วที่ผมใช้ชีวิตอยู่กับการเป็นนักข่าว  นับตั้งแต่จบการศึกษาปริญญาตรี สาขาภาษาไทย จากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เมื่อปี 2552  หลายคนอาจสงสัยว่าสาขาที่ผมเรียนมันเกี่ยวอะไรกับสายทีวี ทั้งที่ผมเองไม่มีความรู้เกี่ยวกับนิเทศศาสตร์โดยตรง   แต่สิ่งที่เรียนมามันเน้นหนักไปทางวิชาการเขียนมากกว่าด้วยซ้ำ  ผมควรต้องไปเป็นนักเขียน นักข่าวหนังสือพิมพ์ นักเขียนคอลัมน์...
1 ความคิดเห็น
อ่านเพิ่มเติม

ข้ามแม่น้ำ-ข้ามร่องห้วย ในหุบเขาน้ำป่า

เอาจริงๆ ผมถอดใจตั้งแต่รถข่าวเกือบขึ้นเนินเขาแรกไม่ได้  ยิ่งถอดใจกว่านั้น ก็ตอนรถข่าวเกือบตกเหวลึกตรงโค้งถนนดินทรุดนั่นแหละ มาถึงครึ่งทางแล้ว ไม่มีโอกาสให้เราได้กลับ มีเพียงการเดินทางต่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทางเท่านั้น เส้นทางยังคงลื่นไถลหลังฝนห่าใหญ่ซัดกระหน่ำ รถจักรยานยนต์ของครู 3 คน พาพวกเราลัดเลาะไปตามไหล่เขผ่านหมู่บ้านมาเกือบ 5 หมู่แล้ว ทั้งที่อยู่ในตำบลเดียวกัน แต่ระยะทางราวกับว่าเรากำลังเดินทางข้ามจังหวัด รถทีมข่าวบนเนินเขาสูง เมฆยังคงปกคลุมขุนเขาใน อ.ท่าสองยาง จ. ตาก สภาพเส้นทางลงจากเขาใน อ.ท่าสองยาง จ.ตาก รอยต่อ อ. สบเมย จ.แม่ฮ่องสอน เราเดินทางลงจากเขา เส้นทางเบื้องหน้าคือร่องห้วยและแม่น้ำแม่เงา  มาถึงตอนนี้ครูนุ ครูจา และครูหนึ่งพาพวกเราเดินทางมาถึงลุ่มน้ำแม่เงาที่กั้นระหว่างอำเภอสบเมย จังหวัดแม่ฮ่องสอนกับ อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก แต่กว่าจะถึงแม่น้ำ เราต้องผ่านร่องห้วยแม่กอทะ  เป็นลำน้ำสาขาของแม่น้ำแม่เงา เราต้องเดินทางข้ามแม่น้ำแม่เงาในช่วงฤดูฝน เพื่อจะผ่านไปเข้าถนนในอำเภอสบเมย แต่กว่าจะผ่านแม่น้ำสายนี้ได้ ทำเอาพวกเราถอนหายใจยกใ...
แสดงความคิดเห็น
อ่านเพิ่มเติม

เกือบถอดใจดื้อๆ

นี่ผมจะถอดใจตั้งแต่เห็นแผนที่เส้นทางขึ้นไปยังโรงเรียนเลยจริงหรือ? จุดที่พวกผมต้องเดินทางเข้าออกโรงเรียนมันไกลและยากมากนะ รถยนต์บรรทุกอุปกรณ์อาจขึ้นไปไม่ได้ ครูจา ครูนุ ครูหนึ่งในโรงเรียนแม่อมกิ  ตำบลแม่วะหลวง อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก เตือนพวกเราด้วยความเป็นห่วง ช่วงนี้คือฤดูฝน การเดินทางเข้าสู่โรงเรียนยากกว่าฤดูแล้ง 3-5 เท่า   ครูทั้ง 3 คนต้องเดินทางขึ้นไปโรงเรียนของตัวเองที่อยู่บนดอยสูง พวกเขาจะไม่เดินทางคนเดียวเป็นเด็ดขาด แต่ไม่ทันจะถึงไหนฤดูฝนก็เริ่มเล่นงานพวกเราซะแล้ว แค่เห็นเส้นทางในแผนที่ ผมอยากถอดใจให้ได้ แผนที่แส้นทางจากจุดเริ่มไปถึงจุดหมายปลายทางบนเขาสูง ถ่ายกันทั้งที่ฝนตกนี่แหละ สภาพถนนตรงเนินเขาระหว่างฝนตกหนัก ครูทั้งสามคนต้องเดินทางต่อ เพราะลูกๆของพวกเขารออยู่ที่โรงเรียน การเดินทางต่อไม่ใช่เรื่องง่าย  ชาวบ้านบนดอยขอติดรถมอเตอร์ไซต์ไปกับครูจา ถ้าลุงเดินเท้าคงใช้เวลาอย่างต่ำ 1-2 วัน การเดินทางผ่านเนินเขาในฤดูฝนไม่ใช่เรื่องง่าย ความลื่นไถลเป็นอุปสรรคสำหรับเรา ผมเริ่มถอนหายใจ ทั้งที่นั่นเป็นแค่การเริ่มต้น ซ้ำร้ายกว่านั้น ...
แสดงความคิดเห็น
อ่านเพิ่มเติม